|
|
|||
 Gustav Adolph Heubel [I72782], zoon van Gustav Adolph Heubel en Anna Elisabeth Kol.Geboren 30 sep 1895 Goslar (Duitsland), overleden ± 1952, leeftijd ongeveer 57 jaar. Beroep: bankier bij de (familie) firma Kol & Co (geparenteerd aan de Utrechtse oude en gedegen Bank Vlaer & Kol )
Gehuwd 08 okt 1903 Amsterdam, leeftijd 8 jaar (ongeveer 46 jaar gehuwd) Huwelijks ID nr. 2 (21971) met:  Cornelia Theodora Josephin van Haren Noman [I72783], leeftijd bij huwelijk 19 jaar, dochter van Willem Johannes van Haren Noman en Anna Maria Helena Meyer.Geboren 17 nov 1883 Leiden, overleden ± 1949, leeftijd ongeveer 66 jaar
Kind:
1.
Florantine Sophie "Flora" Heubel [I72781]Alias: de zwarte weduwe, geboren 14 nov 1914 Amsterdam, overleden 24 mrt 2007 Waasmunster (België), leeftijd 92 jaar. Beroep: fabricante van o.a. VHB-droogmolen, directrice van Verina B.V., elektr. techn. verwarmingsapparaten 1952-1985. Woonplaats: Velp Heubel woonde tijdens haar jeugd in Hilversum en stond daar in hoog aanzien. Toen de nog jonge prinses Juliana een bezoek aan Hilversum bracht werd Florentine Heubel samen met haar broer Wim gevraagd een partijtje tennis tegen de prinses te spelen. In de jaren dertig ging Heubel jongeren werven voor de jeugdbeweging van de Nationaal-Socialistische Beweging (NSB) van ir. A.A. Mussert , nadat ze tijdens een bezoek aan Duitsland onder indruk van de Hitlerjugend was geraakt. Ze vertrok in 1937 naar het toenmalige Nederlandsch-Indië voor een studiereis. Toen ze weer terug was in Nederland, verliet ze (tijdelijk) de NSB. Medio 1939 ontmoette ze Meinoud Rost van Tonningen , een belangrijk en invloedrijk man in de NSB. Tweede Wereldoorlog Tijdens de Duitse inval in Nederland op 10 mei 1940 bevond Heubel zich in Berlijn . Daar hoorde ze van de Duitse invasie, die ze later zou uitleggen als "de Duitsers wilden een doorgang verschaffen om dichtbij de Engelsen te komen, die vanaf Chamberlain al op twee paarden hebben gewed". Het gezin Rost van Tonningen-Heubel kreeg drie zonen. De jongste werd vlak voor de bevrijding van Nederland geboren op de dag dat Wim Heubel , broer van Florentine Rost van Tonningen-Heubel, aan het Oostfront sneuvelde. Haar kinderen zouden later openlijk afstand nemen van de politieke standpunten van hun moeder. Vlak na de oorlog kwam Meinoud Rost van Tonningen om het leven in de gevangenis van Scheveningen - waar hij in afwachting van zijn proces gevangen zat. Hij zou over de balustrade van een trap zijn gesprongen. Rost van Tonningen-Heubel heeft altijd bestreden dat haar man zelfmoord pleegde; volgens haar was hij vermoord. Diverse getuigenverklaringen van medegevangenen zouden haar visie ondersteunen. Het motief zou zijn geweest dat haar man als president van de DNB te veel wist over zwartgeldtransacties van prominente personen. Het privé-archief van het echtpaar zou hiervan de bewijzen leveren. In haar boek 'Op zoek naar mijn Huwelijksring' beschuldigde Rost van Tonningen-Heubel prins Bernhard er van - als baas van de Binnenlandse Strijdkrachten - hoofdschuldige te zijn voor de dood van haar man. Na de Tweede Wereldoorlog Na de oorlog bleef Rost van Tonningen-Heubel actief in diverse extreem-rechtse bewegingen. Meerdere malen werd ze veroordeeld wegens het verspreiden van nazi-lectuur en voor het organiseren van nationaalsocialistische bijeenkomsten. Ook was er summier contact met onder meer het Vlaams Blok en Gudrun Burwitz-Himmler , dochter van de SS-voorman. In haar late leven had ze intens contact met de journalist Willem Oltmans . Tot zijn dood waren ze min of meer lotgenoten in de strijd tegen de Nederlandse Staat. Vanaf de vroege jaren vijftig vestigde zij zich in een villa in Velp, waar vanaf de jaren zeventig besloten bijeenkomsten van gelijkgestemden plaatsvonden. Uit het huis van de weduwe van NSB-leider Van Tonningen werd meermalen neonazipropaganda in beslag genomen. Ook heeft men getracht haar huis in brand te steken. 'Huiszoekingen, kapotte ramen en brandstichtingen waren aan de orde van de dag', zo schrijft zij in haar boek 'Op zoek naar mijn huwelijksring', dat in het Nederlands, Duits en Engels is verschenen. Door haar onverminderde bewondering voor Hitler , haar uiterst fanatieke antisemitisme , haar ontkenning van de Holocaust en haar contacten met neonazi's was zij eind twintigste, begin eenentwintigste eeuw een van laatst levende oud-nazi's en daarmee voor velen een symbool van alles wat fout is. Zij ontving tot haar dood een weduwepensioen van de Nederlandse staat omdat haar man parlementslid is geweest. Toen dit bekend raakte, zorgde dat voor veel ophef. In 2000 verscheen ze in het VARA -televisieprogramma Het Zwarte Schaap bij presentatrice Inge Diepman . In die uitzending wist de 85-jarige weduwe zich dusdanig te verweren, dat de VARA dacht aan niet-uitzending. Rost van Tonningen was op dat moment al verhuisd naar België. Daar overleed ze in 2007 , 92 jaar oud. | |||