man Cornelis Petrus "Kees" Pellenaars‏‎ #1526‎, zoon van Petrus Pellenaars en Cornelia Wilhelmina van Alphen‏.
Alias: Pel, eigen code: BN, geboren ‎15 mrt 1913 Terheijden, overleden ‎30 jan 1988 Breda‎, 74 jaar. Beroep: wielrenner / ploegleider
Opgegroeid in een armoedig Westbrabants milieu moest Kees Pellenaars he t geld dat hij vanaf zijn dertiende als timmerman verdiende, thuis afdra gen. Van zijn zakgeld wist hij echter zoveel te sparen dat hij een racef iets kon kopen. In 1932 - zijn eerste jaar als wielrenner - boekte Pelle naars bij de nieuwelingen onmiddellijk 23 overwinningen. Als amateur vie l hij vervolgens zodanig op dat hij in 1934 mee mocht naar het wereldkam pioenschap in Leipzig; een grote gebeurtenis voor iemand die nog nooit i n het buitenland was geweest en slechts eenmaal een treinreis had gemaak t. Tot ieders verrassing won hij. Het was de eerste keer dat een Nederla nder de wereldtitel op de weg behaalde.

De wielersport werd in Nederland in die jaren vooral bedreven op de baan . Daar kwam het publiek op af, en op de piste kon dus geld worden verdie nd. Het lag voor de hand dat Pellenaars zich als beroepsrenner op baanwe dstrijden ging toeleggen. Hij wist zich geliefd te maken bij toeschouwer s en organisatoren door zijn spectaculaire manier van 'koersen', die wer d gekenmerkt door een tomeloze aanvalslust. Hoewel hij weinig grote over winningen behaalde - hij won vier zesdaagsen, waarvan drie samen met Fra ns Slaats - wist hij zichzelf in de jaren na 1935 goed te verkopen.

Ook tijdens de oorlog bleef Pellenaars actief als baanrenner. Hij reed w edstrijden in Antwerpen, Parijs, Zürich en Berlijn, vaak als koppelgenoo t van Cor Wals. In tegenstelling tot deze laatste, die zich als vrijwill iger bij de SS meldde, liet Pellenaars zich niet in met politiek. Ook n a 1945 verdiende hij zijn brood als wielrenner. Zijn actieve carrière du urde tot 1950. Op 20 augustus van dat jaar botste hij in de Ronde van Du itsland in de rit van Karlsruhe naar Waldshut tijdens een afdaling tege n een Amerikaans legervoertuig. Pellenaars was zo zwaar gewond dat men v reesde voor zijn leven, en in een Belgische krant verscheen zelfs al ee n in memoriam. Hij overleefde echter de val, die een schedelbasisfractuu r en dertien andere breuken had veroorzaakt: 'Alleen m'n vel hield me no g bijeen', zo zei hij later.

Pellenaars loopbaan als wielrenner was voorbij, maar reeds het jaar daar op begon voor hem een nieuwe carrière. Op initiatief van een tweetal jou rnalisten kreeg hij de leiding van een Nederlandse wielerploeg, die zo u deelnemen aan de Ronde van Frankrijk. Deze beroemde etappewedstrijd we rd al vanaf 1903 gehouden, maar pas in 1936 hadden voor de eerste maal N ederlandse renners deelgenomen. Hoewel er sindsdien enkele incidentele s uccessen waren behaald, hadden zij na de Tweede Wereldoorlog weinig opva llende prestaties geleverd. Onder 'de Pel' veranderde dat op slag. Hij h ad met zijn ploeg in 1951 onmiddellijk succes: Wim van Est won de etapp e van Agen naar Dax. Hij veroverde daarmee de eerste plaats in het voorl opige klassement en mocht als eerste Nederlander de befaamde gele trui d ragen. Veroorzaakte dit wapenfeit al een golf van publiciteit, pas ech t legendarisch werd het Nederlandse Tour-optreden toen diezelfde Van Es t daags daarna bij de afdaling van de Col d'Aubisque in een zeventig met er diep ravijn stortte, maar bleef leven. Het met een gevoel voor sensat ie gemengde enthousiasme voor de Tour was gewekt, en Pellenaars had zij n naam gevestigd.

In de volgende jaren wist Pellenaars met coryfeeën als Van Est, Wout Wag tmans, Gerrit Voorting, Henk Faanhof en Jan Nolten nog een aantal overwi nningen in de wacht te slepen, die in belangrijke mate bijdroegen aan d e bloei van het wielrennen op de weg in Nederland. Als ploegleider hante erde hij dezelfde formule als tijdens zijn actieve carrière: organisator en en publiek zagen zijn renners graag deelnemen wegens hun onstuimige a anvalslust. Waarlijk grote triomfen behaalden zij eigenlijk nauwelijks , maar ze maakten de koers wel steeds boeiend.

Hoe succesrijk zijn optreden als ploegleider ook was, het werd niet doo r iedereen gewaardeerd. Pellenaars' werkwijze was namelijk gespeend va n elke subtiliteit: hij ging scheldend, dikke sigaren rokend en provocer end door het leven, en was geregeld betrokken bij conflicten. In 1956 ha alde hij zich de woede van de supporters van Wim van Est op de hals, omd at hij hun favoriet niet in de ploeg voor de Tour de France had opgenome n. Toen zij hem thuis kwamen bedreigen, liet hij, om vergissing te voork omen, aan de gevel van zijn huis een bord bevestigen met de tekst: 'Hie r is 't'. Zijn stijl was velen, in het bijzonder de bestuurders van de K oninklijke Nederlandsche Wielren Unie, een doorn in het oog. Een aanta l van zijn renners beschuldigde hem, al dan niet terecht, van malversati es, en in 1957 werd Pellenaars als ploegleider terzijde geschoven.

Voor de Nederlandse wielerploegen brak eind jaren vijftig, begin jaren z estig een minder voorspoedige periode aan. Veel sterke Nederlandse coure urs fietsten voor buitenlandse firma's, tot in 1964 het blad TeleVizie r besloot reclame te maken via een wielerploeg. De leiding van het omstr eden - want onafhankelijke - programmablad koos een even omstreden ploeg leider: Kees Pellenaars. Met de inmiddels beproefde formule behaalde hi j opnieuw overwinningen, ook in de Tour de France, waarin sinds 1962 d e landenploegen waren vervangen door gesponsorde 'merkenploegen'. Zijn s tijl was nog immer weinig gepolijst en de bondsbestuurders hadden er no g altijd weinig waardering voor. Toen de Ronde van Frankrijk in 1967 wee r met landenteams werd verreden, kwam hij er als ploegleider niet meer a an te pas. Vervolgens trok TeleVizier zich als sponsor terug. Pellenaar s leek uitgerangeerd. Juist op dat moment slaagde een Nederlandse renne r erin de hoogste eer op wielergebied te bereiken. Op 21 juli 1968 wer d de Tour de France gewonnen door Jan Janssen, over wie Pellenaars tevor en smalend had beweerd: 'Als die de Tour kan winnen, kan mijn schoonmoed er het ook'.

In 1971 maakte Pellenaars nog eenmaal zijn come-back als leider van de G oudsmit-Hoffploeg, maar de gouden tijden van weleer kwamen niet terug. U it het feit dat men hem, omstreden als hij was, opnieuw had aangezocht , blijkt evenwel hoezeer zijn naam is verbonden aan de opkomst van het N ederlandse wielrennen op de weg.

Gehuwd ‎27 jul 1942 Raamsdonk (19 jaar gehuwd)
Huwelijks ID nr. 4 (497)

met:

woman Adriana Cornelia de Wit‏‎ #1414‎, dochter van Adrianus de Wit en Antonia Allegonda van den Kieboom‏.
Geboren ‎14 apr 1916 Raamsdonk, overleden ‎27 jan 1962 Breda‎, 45 jaar


2e huwelijk
man Cornelis Petrus "Kees" Pellenaars‏‎ #1526‎, zoon van Petrus Pellenaars en Cornelia Wilhelmina van Alphen‏.

Gehuwd ‎07 okt 1962 (25 jaar gehuwd)
Huwelijks ID nr. 1 (1638)

met:

woman Antonia Cornelia van de Reijt‏‎ #4411‎