Eigen code: BN, geboren ‎16 okt 1939 Delft, overleden ‎13 nov 1990 Baarn hartaanval‎, 51 jaar, begraven ‎ Delft begraafplaats Jaffa. Beroep: zanger. Woonplaats: Delft
Voordat Haak bekend werd bij een groter publiek, runde hij met zijn broe r Dik een autospuiterij in Delfgauw (nabij Delft). Tijdens het werken ve rmaakte hij zichzelf en de mensen om hem heen met zingen, fluiten en mop pen tappen. Op een dag in december 1970 werd hij, volgens een intervie w met het huis-aan-huisblad "Delftse Post", tijdens het werken ontdekt d oor Delftenaar Martin Stoelinga, toentertijd de manager van twee ander e bandjes. Deze adviseerde Haak om wat eigen repertoire te gaan schrijve n. Het advies werd door Haak opgevolgd en samen met zijn benedenbuurma n Polle Eduard (destijds lid van Tee Set en After Tea) verzon Haak een a antal liedjes. Door de contacten van Stoelinga kwam Haak in contact me t Cor Aaftink en maakte hij een plaatje met de titel Ik zou zo graag i n mijn leven (wel 's wat willen beleven). Op de b-kant van deze single s taat het nummer De Vlieger, dat geschreven werd door Haak en Han Grevel t en later bekend geworden is door de vertolking van André Hazes. Het pl aatje werd gedraaid op enkele nationale radiozenders. Haak begon met enk ele optredens en er werd een bandje geformeerd met de naam De Paniekzaai ers, een project van Haak, Peter Koelewijn en Eduard. De Paniekzaaiers b estond uit Jan en Aad Eland, Karel Schouten en Hennie Asman.

Het eerste televisieoptreden van Nico Haak en de Paniekzaaiers vond plaa ts in een show van Ted de Braak met het nummer Daar zie ik glazen staan . De feestmuziek bleek aan te slaan en uiteindelijk brak Haak in 1973 de finitief door met het lied Joekelille. In 1974 werd het succes gecontinu eerd met Honkie-Tonkie Pianissie en Sokkies Stoppen. Nadat de samenwerki ng met Eduard was beëindigd, scoorde Haak in 1975 zijn grootste hit: Fox ie Foxtrot. Met dat lied werd onder de titel Schmidtchen Schleicher oo k de Duitse markt veroverd. Hij ontving op 24 maart 1977 een toonaangeve nde onderscheiding met de naam Goldene Labeltrofee voor de verkoop van m eer dan 500.000 exemplaren in Duitsland. Hij verknoeide dit succes echte r door live op tv de presentatrice in haar billen te knijpen, wat hem ni et in dank werd afgenomen. In 1978 werkte Haak weer samen met Eduard e n scoorde hij zijn laatste grote hit: Is je moeder niet thuis.

Haak bleef gedurende de jaren tachtig een graag geziene gast in het schn abbelcircuit, maar wist zijn successen van de jaren zeventig niet meer t e evenaren.Hij had met zijn vrouw Jeanne drie kinderen, Nico jr, Kees e n Eric (overleed als kind al).