|
|
|||
 Toon (doopnamen?) "Toon" van Loon [I51479], zoon van Adrianus Johannes van Loon en Henrica Johanna Vissers.Geboren na 1940 Graag aanvullen, leeftijd maximaal 84 jaar. Beroep: schipper op de 'Aurota'
Gehuwd ± 1965 Graag aanvullen voor uitdraai (ongeveer 59 jaar gehuwd) Huwelijks ID nr. 1 (15876) met:  Annie (doopnamen?) "Annie" Leijten [I51478], dochter van Hubertus Arnoldus Leijten en Francisca Dimphna Buijks.Geboren na 1940 Graag aanvullen, leeftijd maximaal 84 jaar. Beroep: schippersvrouw op de 'Aurora' 18 november 2015 Ze zaten altijd achterin de map met de meetbrief en nog steeds heeft Annie van Loon-Leijten de betalingsbewijzen van de stortingen van de premie in het sloopfonds uit de jaren '80 en '90. Elk jaar heeft een ander kleurtje. Ze was dan ook boos toen ze las dat het bestuur van BLN-Koninklijke Schuttevaer van mening is dat het geld uit het reservefonds 'van niemand is'. Alle betalingsbewijzen van de slooppremie heeft Annie van Loon-Leijten netjes bewaard. Bij elkaar stortte ze 28.000 gulden. En dat is geld is volgens haar wel degelijk van iemand. Van de schippers. 'Het geld hebben we als schippers zelf bijeen gebracht, en dat was niet vrijwillig, maar verplicht', vertelt Annie die tot voor kort met haar man Toon op het ms Aurora voer. 'Het geld is dus van de schippers en ik wil niet dat het wordt verkwanseld. Ik ben helemaal tegen al die wazige zogenaamde groenprojecten. Dan gaat het geld naar allerlei zakkenvullers en die hebben het geld niet opgebracht. Dat deden wij, de schippers.' Torenhoge kosten De jaren dat ze de slooppremie moesten betalen, was volgens Annie een moeilijke tijd. Niet alleen was er teveel tonnage in de binnenvaart, zodat de prijzen ook toen al onder druk stonden, maar ook de gasolieprijzen en de rente waren torenhoog. 'We betaalden toen denk ik zo'n 14% rente. Dat betekende dat we elke maand duizenden guldens aan rente moesten betalen. En dan kwam die slooppremie er ook nog bij. We betaalden 2800 gulden per jaar. En je kon er niet aan ontkomen, want de controle was streng. Het eerste wat de agenten van de politieboot deden was vragen of je het betalingsbewijs van de slooppremie kon laten zien. En eigenlijk konden we dat geld helemaal niet missen. Het was niet makkelijk. En als je nu dan leest dat het geld van niemand is, dan is dat bitter. We hebben 10 jaar lang betaald en dat betekent in totaal 28.000 gulden. Dat is ? 12.600. Ik heb alle betalingsbewijzen nog, dus ik zou zeggen stort u maar. En graag met rente. Want wij hebben nooit nieuw tonnage toegevoegd.' Van alle tijden Slechte tijden in de binnenvaart, zoals de afgelopen jaren, zijn volgens Annie van alle tijden. 'Ik denk dat we in al die tijd dat we hebben gevaren, maar een paar goede jaren hebben gehad. In de jaren '60 was er geen droog brood te verdienen, in de jaren '70 was de oliecrisis, begin jaren '80 zaten we ook in een crisis en begin jaren '90 was het ook flut. In 1975 was er een grote schippersstaking voor behoud van de Evenredige Vrachtverdeling (EV) in Nederland en België, in Nederland staakte men een paar weken, maar de Belgen hielden het negen weken vol. Wij lagen toen al die weken tussen die heel erg fanatieke stakers. We kregen toen van de overheid 300 gulden per week om van te leven. Dat hebben we allemaal moeten terugbetalen.' Uitholling Zo'n 27 jaar lang voer Annie met haar man zand van de Beneden-Rijn en de Maas naar Brussel. 'We hebben altijd prettig gevaren. We zijn overal altijd top behandeld. En ik wil niet zeggen dat vroeger alles beter was, maar de mentaliteit onder de schippers nu vind ik soms waardeloos. Het lijkt wel of de kennis van de schippers helemaal is verdwenen. Het is soms bizar hoe de schippers met elkaar omgaan. Het veroorzaken van zuiging, tegelijk de sluis in willen, het lijkt wel of de kennis van goed zeemanschap is verdwenen en stuurmanskunst niet meer wordt bijgebracht. Het gaat gelukkig vaak wel goed, maar het lijkt wel of ze hun papiertje halen en dan met te weinig ervaring gaan varen. Ik vind het een uitholling van het beroep.'De laatste jaren voeren Annie en Toon met zand vanuit de hoogwatergeul in het Limburgse Lomm aan de Maas. En ze zagen de laatste jaren langs de Maas de stenen verdwijnen en plaats maken voor natuurvriendelijke oevers. 'Het is echt helemaal terug in de tijd. Toen ik in de jaren '60 aan boord kwam, zag je al die afkalvende oevers al. Je had nog maar een smal geultje in het midden van de Maas. En hetzelfde zie je nu weer gebeuren. Ik vrees dat bij Rijkswaterstaat ook steeds meer kennis verdwijnt. Mensen doen maar wat. Dat geldt ook voor de afvalbakken op de sluis. Ze staan gewoon nergens meer. Het is dat wij op België voeren, maar als je op een verkeerde route zit, dan kan je je afval helemaal niet meer kwijt.' Wennen Begin oktober stopten Annie en Toon met varen. De Aurora werd naar België verkocht en ze wonen nu in een appartement in Geertruidenberg. En dat blijkt even wennen als schippersdochter. 'Ik weet niet wat ik de hele week moet doen. Ze zeggen dat ik boodschappen moet gaan doen, maar dat kan ik toch niet de hele week doen?' Bron: De Schuttevaer
Kind:
1.
 Aurora van Loon [I51480]Geboren (AANTAL ENZ) Graag aanvullen voor uitdraai | |||