Eigen code: BN, geboren ‎19 feb 1948 Velsen, gedoopt ‎ Velsen, overleden ‎06 mei 2002 Hilversum om 18:06 uur Fortuyn verliet kort na 18.00 uur de studio's van Radio 3FM op het Medi a Park in Hilversum, waar hij kort tevoren in het radioprogramma Ruuddew ild.nl interviews namens zijn partij LPF had gegeven.

De laatste persoon die hem interviewde was Filemon Wesselink, die op da t moment stage liep bij BNN.
Fortuyn werd op weg naar zijn auto neergeschoten.
Ooggetuigen waren onder anderen Fortuyns chauffeur en kandidaat-Tweede K amerlid Hans Smolders, een woordvoerder van de LPF, en radiopresentatore n Ruud de Wild en Jeroen Kijk in de Vegte.
Een beveiligingsmedewerkster hield zijn hand vast toen hij vocht voor zi jn leven. Reanimatie mocht niet meer baten; Fortuyn overleed kort na d e aanslag. Hij is 54 jaar oud geworden.Pim Fortuyn (1948-2002)De schutte r werd even later enkele straten verderop door twee agenten gearresteer d bij een naburig tankstation na door de chauffeur van Pim Fortuyn te zi jn achtervolgd.

De aangehouden man werd later geïdentificeerd als Volkert van der Graaf , een Nederlander van toen 32 jaar, woonachtig in Harderwijk. Hij was, t en tijde van de aanslag, niet bekend bij Justitie en was werkzaam voor d e milieubeschermingsorganisatie Vereniging Milieu-Offensief. Hij hield z ich in die tijd met enig succes bezig met juridische procesvoering tege n milieu-overtredingen door met name boeren en tegen dierenmishandeling . Ook controleerde hij vaak eigenhandig of veehouders en boeren de verei ste milieuvergunningen hadden. Als motief voor de moord verklaarde Van d er Graaf dat hij Fortuyn zag als een gevaar voor de zwakkeren in de maat schappij.‎, 54 jaar (overlijden aangifte: Hans Smolders, Fortuijn's chauffeur & radiopresentatoren Ruud de Wild e), begraven ‎10 mei 2002 Driehuis Op 20 juli werd zijn lichaam herbegraven in Provesano in Italië, waar hi j een vakantiehuis bezat.. Beroep: politicus / hoogleraar. Woonplaats: G.W. Burgerplein Rotterdam, "Palazzo di Pietro".
.
Van het wapen Fortuyn/Fortuijn dat op de internetsite www.plazzodipietro. .nl staat, is een beschrijving te vinden op de site van cbg.nl (zoek o. p Fortuyn, en vervolgens op familiewapens). .
Het is overgens niet het wapen van de familie Fortuijn waaruit Pim Fortu. ijn stamt. Zijn familie komt uit Zaanstreek en behoort niet tot de famil. ie Fortuijn die dit wapen voert. De genealogie van deze familie is gepub. liceerd in de uitgave Neerland's Patriciaat. .
Zie voor de bronverwijzing de informatie op cbg.nl. .
Het spellingsverschil Fortuijn/Fortuyn zegt op zich niet zo veel. Beid. e spellingen kunnen in een en dezelfde familie voorkomen. In alle gevall. en is de naam die in de geboorteakte van betrokkene voorkomt officieel d. e juiste. In de familie van Pim Fortuijn staan oficieel puntjes op de ij. .
Fortuyn promoveerde in de sociale wetenschappen en was van 1990 tot 199 5 bijzonder hoogleraar aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Hij sym pathiseerde aanvankelijk met onder andere de Communistische Partij van N ederland, was tot 1989 lid van de PvdA en later van de VVD. Fortuyn wer d vooral bekend als lijsttrekker van eerst Leefbaar Nederland. Na zijn o ntslag bij Leefbaar vanwege omstreden uitspraken over de Grondwet richtt e hij zijn eigen Lijst Pim Fortuyn op in de aanloop naar de Tweede Kamer verkiezingen van 2002. Fortuyn werd op 6 mei 2002 door Volkert van der G raaf vermoord op het Media Park te Hilversum, negen dagen voor de verkie zingen. Het was de eerste politieke moord in vredestijd in Nederland sin ds eeuwen.

Vanwege zijn kijk op de islam en het vreemdelingenbeleid wordt Fortuyn g erekend tot de rechts-populistische politici. De openlijk homoseksuele F ortuyn was een flamboyante persoonlijkheid die zich kenmerkte door opmer kelijke uitspraken en een onconventionele manier van debatteren. Mede do or de thema's die hij aansneed domineerde hij in 2002 de Nederlandse pol itiek maandenlang. Na zijn overlijden is zijn politieke erfenis op diver se plaatsen in de Nederlandse politiek en samenleving overgenomen en zic htbaar geworden. Er wordt in dit verband wel gesproken van de Fortuyn-re volte en van het fortuynisme.

Fortuyn werd geboren in Driehuis (gemeente Velsen, Noord-Holland), als d erde kind in een rooms-katholiek gezin van uiteindelijk zes kinderen. Fo rtuyns vader was vertegenwoordiger in enveloppen en papier. Het gezin we rd sterk door Fortuyns moeder geleid en beschermd; zijn vader was vaak a fwezig door zijn werk en talrijke activiteiten in het katholiek verenigi ngsleven. Zijn lagereschooltijd onder de hoede van strenge vrouwelijke r eligieuzen beschreef Fortuyn als "vreselijk". Hij zou er een hekel aan n onnen aan over hebben gehouden, terwijl hij pastoor J.P. Bik van de paro chie H. Engelmundus in Driehuis zeer bewonderde. Zijn tijd aan de middel bare school (het Mendelcollege te Haarlem van de paters Augustijnen) erv oer Fortuyn daarentegen als "uiterst aangenaam". Gedurende zijn tienerja ren voelde Fortuyn zich geestelijk verwant met rector pater Hutjens va n het Mendelcollege en had met deze rector en pater zeer goede contacten .[6] In zijn jeugd wilde Fortuyn aanvankelijk priester worden en ambieer de in de kerkelijke wereld een carrière en invloedrijke functie; uiteind elijk besloot hij wegens het priestercelibaat niet naar het grootseminar ie te gaan.

Na de HBS-B (tot 1967) studeerde hij sociologie en volgde daarnaast coll eges in scheikunde, rechten, economie en geschiedenis aan de Universitei t van Amsterdam (toen nog Gemeente Universiteit Amsterdam geheten). Maa r wegens de massaliteit van de colleges aldaar, kiest hij na het eerst e trimester voor de kleinschaliger Vrije Universiteit en volgt daar naas t zijn studie sociologie ook colleges in bestuurskunde, bedrijfssociolog ie, (sociaal-economische) geschiedenis, economie en staats- en bestuursr echt. In 1971 slaagde hij voor zijn doctoraalexamen sociologie. Hij wa s rond de honderduren-bezetting van de VU, in februari 1972 - evenals He nk Krol - enige tijd actief in de Studentenvakbond SRVU.

Fortuyn verhuisde naar Groningen waar hij universitair docent marxistisc he sociologie werd aan de Rijksuniversiteit Groningen. Hoewel Fortuyn aa nvankelijk sympathiseerde met de CPN, die hem in 1972 het lidmaatschap w eigerde, werd hij uiteindelijk actief lid van de PvdA. Daarnaast was hi j medewerker van de Groningse Universiteitskrant waar hij linkse column s voor schreef. In 1980 promoveerde Fortuyn bij Ger Harmsen tot doctor i n de sociale wetenschappen, op een proefschrift over de sociaaleconomisc he politiek in Nederland van 1945 tot 1949. In 1986 werd hij aangestel d als parttime wetenschappelijk medewerker van de SER. Drie jaar later , in 1989, werd hij directeur van de OV-studentenkaart BV in Groningen.

In 1990 verhuisde Fortuyn naar Rotterdam. Daar was hij van 1990 tot 199 5 bijzonder hoogleraar arbeidsvoorwaardenvorming bij de overheid (Albeda -leerstoel) aan de Erasmus Universiteit. Al vroeg in zijn carrière raakt e hij politiek betrokken. Hij publiceerde zijn veelal eigenzinnige stand punten in zijn boeken en columns. Zo was hij acht jaar lang (van 1993 to t 2001) columnist voor het weekblad Elsevier. In zijn columns trad hij o p als criticus van 'Paars'. In 1992 schreef hij Aan het Volk van Nederla nd, waarin Fortuyn zichzelf bestempelde als de opvolger van de tegendraa dse politicus Joan Derk van der Capellen tot den Pol, die zich in de ach ttiende eeuw onder andere in het pamflet Aan het Volk van Nederland tege n het politieke establishment had verzet. In 1995 schreef hij het boek D e verweesde samenleving, waarin hij de veronpersoonlijking van de Nederl andse samenleving besprak. Als lid van de commissie Albeda was Fortuyn m et Hans Ouwerkerk, burgemeester Almere en de latere premier Jan Peter Ba lkenende in 1999 gast in Buitenhof naar aanleiding van het essay van Bra m Peper over de stand van zaken in de Paarse coalitie en (het gebrek aan ) het gezag en de visie van de overheid. In 1997 verscheen Fortuyns late r spraakmakende boek Tegen de islamisering van onze cultuur. Hij keerd e zich in dat boek tegen de multiculturele samenleving. Kern van zijn be toog was dat de islam haaks staat op de waarden en normen van de modern e westerse samenleving. Dit werk en het verhitte debat dat in het tv-pro gramma Het Lagerhuis volgde, waren aanleiding voor Marcel van Dam hem ee n "buitengewoon minderwaardig mens" te noemen.

Ook toen Fortuyn jaren later geen bijzonder hoogleraar meer was aan de E rasmus Universiteit in Rotterdam, bleef hij de titel 'professor' met vee l genoegen - ten onrechte - gebruiken en sprak hij ook graag zo over zic hzelf. Dat verklaart mede het gebruik van de koosnaam Professor Pim, di e onder meer Harry Mens hanteerde om hem in het televisieprogramma Busin ess Class aan te kondigen.

Vanaf 31 juli 1998 woonde Fortuyn in het woonhuis "Palazzo di Pietro" aa n het G.W. Burgerplein. Hier zou hij blijven wonen tot aan zijn dood o p 6 mei 2002.

Op 20 augustus 2001 maakte Fortuyn via actualiteitenprogramma 2Vandaag b ekend de politiek in te willen. Voor de camera vertelde Fortuyn niet t e moeten denken aan een Paars III. Negen dagen later maakte Kok bekend n iet meer beschikbaar te zijn voor het lijsttrekkerschap en een paar weke n later volgde 11 september toen islamitische terroristen de World Trad e Towers in New York binnenvlogen. Het politieke speelveld was verander d na deze opeenvolgende gebeurtenissen. Op 25 november dat jaar werd hi j door de nieuw gevormde politieke partij Leefbaar Nederland gekozen to t lijsttrekker voor de parlementsverkiezingen van 15 mei 2002. Fortuyn s telde dat hij links noch rechts was, vroeg om meer openheid in de politi ek en drukte zijn misnoegen uit over het zogeheten subsidiesocialisme. H ij stelde minder overheidsinmenging voor in het onderwijs en de (gezondh eids)zorg en was een voorstander van een hardere aanpak door de politie . Hij bekritiseerde de media als een Siamese tweeling met de politiek. E en aantal, voornamelijk linkse leden van de partij zegde hun lidmaatscha p op uit protest tegen zijn benoeming.

Een interview in dagblad de Volkskrant van zaterdag 9 februari 2002 zorg de voor ophef. Fortuyn haalde een aan Voltaire toegeschreven citaat aan : "Ik kan uw mening nog zo abject vinden, maar ik zal uw recht verdedige n om die te uiten." Daarna vervolgde hij met: "Ik ben ook voor afschaffe n van dat rare Grondwetsartikel: gij zult niet discrimineren. Prachtig . Maar als dat betekent dat mensen geen discriminerende opmerkingen mee r mogen maken, en die maak je in dit land nogal snel, dan zeg ik: dit i s niet goed. Laat mensen die opmerkingen maar maken." Door veel journali sten werden deze woorden opgevat als een pleidooi voor het schrappen va n artikel 1. Verder noemde hij de islam "een achterlijke cultuur" en von d hij dat Nederland een vol land was. Toen de interviewers Frank Poorthu is en Hans Wansink hem voorhielden dat hij dat laatste niet mocht zegge n van zijn partij, repliceerde hij met "Nou, daar moest ik me maar een s niet zoveel meer van aantrekken."

Fortuyn werd daarop door het bestuur van Leefbaar Nederland ontboden voo r spoedoverleg. Hij weigerde zijn woorden terug te nemen en werd op 10 f ebruari 2002 afgezet als lijsttrekker. De dag daarna kondigde hij zijn e igen beweging aan, de Lijst Pim Fortuyn (LPF), die op 14 februari offici eel werd opgericht. De meeste aanhangers van Leefbaar Nederland vertrokk en naar de nieuwe partij en deze scoorde in de daaropvolgende weken hoo g in de opiniepeilingen.

Op 16 februari 2002 kwam de single "Wimmetje gaat, Pimmetje komt" uit, w aarin Pierre Kartner met Fortuyn een duet zong. Het werd een bescheide n hit die kwam tot positie 88 in de Single Top 100.

Als lijsttrekker van Leefbaar Rotterdam behaalde Fortuyn een grote overw inning bij de gemeenteraadsverkiezingen op 6 maart 2002. De partij wis t bijna vijfendertig procent van de stemmen in de wacht te slepen, waarm ee ze met 17 van de 45 zetels de grootste fractie in de gemeenteraad wer d. Aansluitend vond er een debat plaats in Amersfoort. Fortuyn werd frac tievoorzitter. Met deze overwinning kwamen ook in veel andere gemeente n in Nederland de zogeheten Leefbaren zeer succesvol de gemeenteraad bin nen.

In april 2002 publiceerde hij wat zijn laatste boek werd; De puinhopen v an acht jaar paars, dat als verkiezingsprogramma voor de Lijst Pim Fortu yn ging dienen. Het boek werd op 13 maart 2002 in Nieuwspoort gepresente erd, waarbij het zogenaamde taartincident plaatsvond: actievoerders gooi den een taart in Fortuyns gezicht. Dit incident was het begin van de dis cussie over Fortuyns beveiliging. Pim Fortuyn ontving anonieme brieven m et doodsbedreigingen. Hij verklaarde zich zorgen te maken over zijn pers oonlijke veiligheid en met een vooruitziende blik wist hij dat het nie t bij taartgooien en brieven zou blijven. Hij noemde de Nederlandse same nleving in schijn verdraagzaam, niet in werkelijkheid.

Op 6 mei 2002, negen dagen voor de Tweede Kamerverkiezingen, waar zijn L ijst Pim Fortuyn aan deelnam, werd hij op een parkeerterrein van het Aud iocentrum op het Media Park in Hilversum vermoord door de linksradical e milieuactivist Volkert van der Graaf. De dader werd vrijwel direct n a de moord gearresteerd. Hij werd later veroordeeld tot een gevangenisst raf van 18 jaar en kwam op 2 mei 2014 al voorwaardelijk vrij. De moord v eroorzaakte veel ophef in binnen- en buitenland en maakte een discussi e los over de vrijheid van meningsuiting. Er deden tevens verscheidene c omplottheorieën de ronde, waarover diverse boeken en documentaires zij n verschenen.

Fortuyn werd in eerste instantie op 10 mei na een requiemmis in de kathe draal van Rotterdam onder massale belangstelling begraven op de begraafp laats Westerveld in zijn geboorteplaats Driehuis (provincie Noord-Hollan d). Op 20 juli 2002 werden de stoffelijke resten van Fortuyn herbegrave n in Provesano in Italië, waar Fortuyn een vakantiewoning bezat.

Bij de verkiezingen voor de Tweede Kamer op 15 mei 2002 stond Fortuyn no g op de stemlijst. Hij kreeg 1.358.942 stemmen. De LPF behaalde 26 zetel s. Niet eerder had een partij bij de eerste deelname aan verkiezingen zo veel zetels in de Tweede Kamer behaald. Het succes bleek kortstondig. I n 2006 behaalde de LPF geen enkele zetel meer.