Alias: Poes, eigen code: BN, geboren ‎06 okt 1943 Volendam, overleden ‎15 mrt 2014 Jogjakarta (Indonesië)‎, 70 jaar. Beroep: gitarist / zanger. Woonplaats: ‎14 feb 2011 Jogjakarta, Indonesië
Nederlands muzikant. Hij werd bekend als zanger, songwriter en gitaris t van The Cats.

Veerman was de oudere broer van Harmen, de voorman van Left Side, en Mar tin, de drummer van onder meer Jen Rog. Cees speelde op jonge leeftijd i n de formaties Spoetnik Boys en Electric Johnny & The Skyriders, en gin g vervolgens verder met Arnold Mühren, Piet Veerman (geen familie) en Ja ap Schilder als The Mystic Four. Ze veranderden hun naam in The Blue Cat s en vervolgens in The Cats, terwijl ondertussen Theo Klouwer zich als n ieuwe drummer bij hen aansloot. Veerman schreef een aantal nummers voo r The Cats.
Met The Cats kende hij eind jaren zestig en begin jaren zeventig een gro ot aantal successen. In de eerste jaren, tot Times were when (1968), wa s hij de leadzanger voor de singles, waarvan er vijf in de Top 40 terech tkwamen. Hij had ook daarna de lead in verschillende liedjes, terwijl Pi et Veerman de belangrijkste zanger werd voor de A-kanten van de singles , waarvan er vijf op nummer 1 terechtkwamen. Over de wisseling zei hij z elf begin jaren zeventig: "Van dat werk als What a crazy life en Sure he 's a cat wilden we af. We werden door heel wat mensen afgedaan als een f eestgroepje en dat irriteerde ons toch wel erger dan we wilden toegeven. " Ze braken wereldwijd door, vooral in België, Duitsland en Zwitserland , en worden gezien als grondleggers van de Palingsound. Hij schreef onde r meer The end of the show die in 1980 op een single werd uitgebracht me t hemzelf bij uitzondering als leadzanger.

In 1972 kreeg Veerman problemen met zijn stem. Nadat hij een maand was u itgevallen en de dokter aangaf dat zijn stembanden hersteld waren, blee f hij over van alles piekeren, tot en met zaken als de Vietnamoorlog. Da t jaar verliet hij The Cats en werd hij vervangen door Piet Keizer. In n ovember 1973 was hij weer terug en zong hij de helft van de nummers va n de lp Home. Zo was hij er ook bij toen The Cats optraden in Hotel Wald hotel Krautkrämer in Münster-Hiltrup ten tijde van het WK-voetbal in 197 4.

Na de opnames in de VS kondigden ze aan met optredens te stoppen. Cees V eerman was een van de bandleden die sterk gekant was tegen de nieuwe koe rs met de nieuwe elpee Love in your eyes. Producer Al Capps liet in tege nstelling tot Leyen en Jongbloed weinig ruimte aan eigen inbreng van Th e Cats. Veerman was er daarom niet meer bij toen The Cats de tweede elpe e met Capps opnamen, Hard to be friends. Zijn vertrek viel in de week va n 1 november 1974. In april 1975 werd bekend dat hij later dat jaar wee r zou terugkeren bij The Cats.

EMI stelde de bandleden in staat met eigen werk te komen, waaraan ook Ce es Veerman gehoor gaf. Hij kwam in deze tijd met het soloalbum Another s ide of me. De individuele albums hadden echter weinig succes vergeleke n met de platen van de band. The Cats tekenden ook weer voor een tienta l optredens en een jaar later volgden ze met de single met de toepasseli jke titel We should be together. In 1979 gingen The Cats opnieuw uit elk aar en na een volgende comeback viel de band in 1985 definitief uit elka ar.

De depressieve perioden van Veerman bleven niet beperkt tot de periode 1 972-74, maar kwamen ook later terug. In een interview met Ursul de Gee r in 1994 kwam onder meer aan de orde dat hij veel baat had bij het midd el prozac. Ook in andere interviews sprak hij er open over, bijvoorbeel d door te erkennen dat in zijn composities soms te merken was dat hij pi ekerde over het leven en waar het naartoe ging met de wereld. Dit zou t e merken zijn geweest aan de teksten en soms ook aan de namen van de lie djes. Een manier die hij toepaste om dit te corrigeren was bijvoorbeel d door een positieve toon aan het refrein mee te geven; een voorbeeld da t hij hiervan gaf was het nummer Let's follow the sun (1972).

In 1994 kwamen Veerman, Mühren en Schilder nog met een nieuwe samenstell ing, samen met gitarist Jan Akkerman en Tex-Mex-accordeonist Flaco Jimén ez. Hun album Shine on kende echter niet het succes van vroeger. Op 23 m aart 2006 werd Veerman samen met de nog levende Cats-leden Veerman (Piet ), Schilder en Mühren opgenomen in de Orde van Oranje Nassau benoemd.
In 2012 speelde hij nog mee met de Tribute To The Cats Band.

Sinds februari 2011 woonde Veerman in Indonesië. Terwijl hij ernaartoe v erhuisde om het paradijs te vinden, kende hij daar vooral ook veel heimw ee.
Hij woonde daar met zijn vrouw Thea, ook wel Tuti of TutiCat genoemd. Ve erman overleed in de nacht van 14 op 15 maart 2014 in zijn slaap.
Anderhalf jaar later overleed ook zijn vrouw Thea.

Eigen code: BN, geboren ‎28 nov 1947 Volendam‎, 76 jaar. Beroep: zanger / gitarist / eigenaar muziek en boekenwinkel. Woonplaats: Volendam
Hij was de leadzanger van Left Side. Hierna speelde hij nog in andere fo rmaties en solo. Sinds 2011 speelt hij in de Tribute To The Cats Band.

Veerman draagt net als zijn broers de bijnaam Poes. Zijn vader was een d rijvende kracht achter het fanfarekorps. Dit korps, maar vooral ook Th e Cats met zijn broer Cees als leadzanger, waren voor hem een grote insp iratiebron om ook de muziek in te willen. Zijn jongere broer Martin wa s zanger en drummer voor onder meer Jen Rog.

Harmen trad voor het eerst op in de Teddyboys in de dansschool van Jan B uijs (Spruitje), toen hij nog maar dertien jaar oud was. Ondertussen wis selde de naam van de band naar The Beat Boys en vervolgens naar Left Sid e. Negen singles van Left Side kwamen in de Tipparade of de Top 40 terec ht, met (Like a) Locomotion als grootste hit. In de Top 40 bereikte de s ingle weliswaar slechts nummer 17, maar in Frankrijk en Brazilië kwam he t op nummer 1 terecht en werden er honderdduizenden exemplaren van verko cht.

Toen zijn broer Cees in 1972 uitviel, was Harmen zijn gedoodverfde verva nger voor The Cats. Hij weigerde echter om het goede lopende Left Side t e verlaten om gedurende twee maanden de rol van tweede solozanger op zic h te nemen. Vervolgens viel de keuze van The Cats op hun vroegere roadi e Piet Keizer.

In 1975 deed Veerman mee aan een speciaal kerstproject van Peter Koelewi jn en zong hij in een gelegenheidsformatie met Willeke Alberti, Bonnie S t. Claire, Nico Haak, Ciska Peters, Ronnie Tober, en Ome Jan (Jan Curré ) het nummer Een heel gelukkig Kerstfeest. Met de artiesten trad hij o p televisie op in een groen fluwelen pak, ondanks dat hij van tevoren me erdere malen had aangekondigd niet in dat pak op te willen treden.

In 1975 had Left Side pech met See you crying die tot Alarmschijf werd u itgeroepen, net voordat de zeezender Veronica uit de lucht werd gehaald . Nadat in 1976 de mixage van het nummer Morning sunrise mislukte, waard oor het uit de handel werd genomen, besloot de band ermee te stoppen. He t afscheidsconcert werd gegeven op 10 december 1976. Na afloop van zij n muzikale carrière opende hij een muziekwinkel in Volendam.

Veerman bracht hierna nog enkele singles uit als soloartiest, zoals in 1 981 Maggie's Dog onder de artiestennaam Puzzi & Black Jack. Verder speel de hij hobbymatig nog in de Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band, een c overband van Beatles-muziek die genoemd is naar het gelijknamige numme r van The Beatles uit 1967. In 1989 zong hij de titelsong My roof is rai nproof van Jan Rap en z'n maten en in 1990 ging hij in op het verzoek va n oud Cats-lid en producer Arnold Mühren om mee te zingen op werk van d e Duitser John McClean. Ook werkte hij nog mee aan opnames onder leidin g van Jaap Stoutenbeek. Hierna hield hij zich muziektechnisch vooral bez ig met het schrijven van nummers voor Vaders Trots en voor zangeres Mari belle.

In 2010 bracht hij nog een single uit, A fire upstairs in heaven, een ge voelig lied in de Palingsound dat hij schreef over de brand in Café De H emel op oudjaarsnacht van 2000.

Sinds 2011 speelt hij in de Tribute To The Cats Band, een coverband va n Cats-muziek.

Alias: Poes / Poesie, eigen code: BN, geboren ‎31 jan 1954 Volendam, overleden ‎29 aug 2013 Volendam‎, 59 jaar, crematie ‎02 sep 2013. Beroep: drummer / zanger. Woonplaats: Kathammerstraat 72 Volendam
Hij speelde voor onder meer Coffin, Jen Rog, de 3JS en in het duo Veerma n & Schilder.

Veerman groeide op in een muzikale familie. Zijn broer Cees speelde in T he Cats en zijn broer Harmen in Left Side. Sinds het begin van de jare n zeventig was hij zelf ook beroepsmuzikant. Hij speelde eerst voor de b and Coffin. Samen met bandlid Jaap de Witte, met daarnaast de Progress-l eden Theo van Scherpenseel en Peter van Bergen, richtten ze in juni 197 2 de countryrockformatie Jen Rog op. In deze band speelde hij tot 1995.

In 1994 maakte hij deel uit van het duo Veerman & Schilder. In dat jaa r brachten ze het album De tijd staat even stil uit. Samen schreven ze h et de single Jouw stem. Ongeveer twintig jaar na het verschijnen, in 201 3, kwam het nog terug in de Volendammer Top 1000, evenals enkele ander e nummers die hij (mede) schreef.

Verder speelde hij voor een aantal gelegenheidsbands, zoals X-Ray en Swi ng Fellas, en maakte hij een tijd deel uit van de 3JS. Ook schreef hij n ummers. Dit deed hij al voor Jen Rog, zoals de single Rosalia (1977) e n de nummers Follow me (1977) en Nighttime (1980) die op de B-kant van e en single verschenen. Verder schreef hij aan twee nummers mee voor het s oloalbum Another side of me (1976) van Cees Veerman. Anny Schilder berei kte met zijn compositie Mandola mandoline (1986) de Tipparade en Next On e kwam op nummer 49 van de Nationale Hitparade te staan met zijn composi tie I love you so.

Rond februari 2010 werd bij Veerman de diagnose ALS vastgesteld. In maar t 2013 was hij nog te zien in het televisieprogramma Man bijt hond. Hier in sprak hij zijn laatste wens uit om 's morgens wakker te worden naas t een Surinaamse. In de zomer van dat jaar overleed hij aan de gevolge n van zijn ziekte. Postuum verscheen het boek ALS u dit leest ... van au teur Eddy Veerman (geen familie).