|
|
|||
 Janke Suierveld [I71038], dochter van Abe Wytses Suierveld en Gepke Marsus de Leeuw.Geboren 22 apr 1898 Inrsum, overleden 27 apr 1992 Heerenveen, leeftijd 94 jaar, begraven 01 mei 1992 Heerenveen
Gehuwd 09 jan 1919 Heerenveen, leeftijd 20 jaar, bron: , eigen code: 1 (35 jaar gehuwd) Huwelijks ID nr. 2 (21389) met:  Mindert Lenstra [I71037], leeftijd bij huwelijk 24 jaar, zoon van Jan Minderts Lenstra en Hendrikje Abeles Posma.Geboren 07 sep 1894 Ter Idzaerd, Weststellingerwerf, bron: , eigen code: 320, overleden 02 jan 1955 Heerenveen hartaanval, leeftijd 60 jaar
Kind:
1.
Abe Minderts "Abe" Lenstra [I71035]Alias: ús Abe, eigen code: BN, geboren 27 nov 1920 Heerenveen, overleden 02 sep 1985 Heerenveen hartstilstand, leeftijd 64 jaar, crematie 06 sep 1985 Goutum. Beroep: voetballer Hij wordt ook wel ús Abe (onze Abe) genoemd. Abe Lenstra wordt in het algemeen gezien als een van de grootste Nederlandse voetballers aller tijden. In zijn carričre maakte hij zo'n 700 doelpunten in ongeveer 730 wedstrijden. Jeugd Lenstra werd geboren als zoon van handelsreiziger Mindert Jans Lenstra en Janke Suierveld. Abe was de middelste geborene uit het gezin met drie kinderen. Naast een goede voetballer was Lenstra ook een getalenteerd schaatser en atleet, hij behoorde bij het schaatsen tot de top van Noord-Nederland en schaatste meer dan 50 wedstrijden, waarin hij onder andere Overijssels kampioen werd. Toch koos hij uiteindelijk voor het voetbal. Zijn voetbaltalent werd ontdekt door de leiding van Heerenveen en zo kwam hij al snel in de jeugd van de club te spelen. Als 15-jarige maakte hij zijn debuut in het eerste elftal van Heerenveen. Ook zijn broer Jan speelde in de hoofdmacht van Heerenveen. Na Lenstra's debuut bij Heerenveen veroverde hij al snel een basisplek in het elftal. Lenstra groeide met zijn techniek, tweebenigheid, snelheid en inzicht uit tot een grootheid in Heerenveen en later in heel Nederland. Met Heerenveen werd hij negen keer op rij kampioen van de Noordelijke eerste klasse, tweemaal greep hij met Heerenveen net naast het landskampioenschap. Bijna elk seizoen was Lenstra de topscorer. Tot ver buiten Heerenveen genoot Lenstra een enorme populariteit. Heerenveen werd in de jaren rond 1950 ook wel 'Abeveen' genoemd. Samen met Faas Wilkes en Kick Smit stond Abe Lenstra bovendien model voor de voetballende stripheld Kick Wilstra. Abe Lenstra werd in 1951 gekozen als eerste Sportman van het jaar. Het volgende jaar kreeg hij deze onderscheiding opnieuw. Ook was Lenstra een tijd zowel speler als trainer, in de jaren 1946 en 1947. Onder leiding van Lenstra werd Heerenveen voor de vijfde maal Noordelijk kampioen en werd het tweede in de strijd om het landskampioenschap in 1947. Deze gebeurtenis werd nog gememoreerd op een grammofoonplaatje, waarop door Lenstra met ongeschoolde stem werd gezongen. Op de voorkant Geen woorden maar daden, op de achterkant Bij ons in Holland met als tweede couplet: Ze stuurden me een blanco cheque, ik streek eens langs mijn kin. Want op een heel klein briefie stond: vul zelf die cheque maar in. Toen zei m'n vrouw: Hé, aarzel niet, vraag dan maar een miljoen! Maar ik zei: Nee, zeg ben je gek, stel voor dat ze het doen. Zijn meest legendarische clubwedstrijd speelde hij op 7 mei 1950 tegen Ajax. Een half uur voor tijd stonden de Amsterdammers (waaronder Rinus Michels) met 1-5 voor. Maar Heerenveen presteerde het dit in een 6-5-overwinning om te buigen. Lenstra scoorde de eerste twee goals en had een belangrijk aandeel in de overige doelpunten. Nederlands elftal Op zijn negentiende speelde hij voor het eerst in het Nederlands voetbalelftal, op 31 maart 1940 in Rotterdam maakte hij zijn debuut tegen Luxemburg. De wedstrijd ging met 5-4 verloren, maar Lenstra was wel eenmaal trefzeker. In totaal zou hij 47 keer voor het Nederlands elftal spelen. Voor Oranje scoorde hij in totaal 33 keer, evenveel als later Johan Cruijff. In tegenstelling tot Cruijff is Lenstra wél topscorer geworden (1958-1959). Hij volgde Beb Bakhuys op, op 23 april 1958. In die vriendschappelijke wedstrijd tegen Curaçao, kwam overigens Wilkes in de 20ste minuut nog op gelijke hoogte met zowel Lenstra als Bakhuys, die toen alle drie op 28 doelpunten stonden. Drieëntwintig minuten later maakte Lenstra zijn 29ste en scoorde ook nog zijn 30ste doelpunt in die wedstrijd. Op 4 november 1959 passeerde Faas Wilkes hem met zijn 34ste doelpunt. Het Gouden Binnentrio was de benaming voor het drietal Abe Lenstra, Faas Wilkes en Kees Rijvers, dat het hart van de Nederlandse aanval vormde in de jaren vijftig. Lenstra speelde onder meer voor Oranje op de Olympische Spelen 1948, op een wereldkampioenschap was Nederland in die tijd niet present. De bekendste interland die Lenstra speelde was de 1-2-overwinning op regerend wereldkampioen West-Duitsland in 1956. Hij tekende voor de beide Nederlandse goals, de Duitse was een eigen goal van Cor van der Hart. Voor het Nederlandse volk was dit een erg emotionele overwinning, het was de eerste interland na de Tweede Wereldoorlog tegen de Duitsers. Lenstra was met zijn twee doelpunten de gevierde held. De laatste interland die hij speelde was tegen België in 1959, de wedstrijd eindigde in 2-2, hij scoorde in deze wedstrijd zijn laatste doelpunt voor Nederland. Enschede Eind 1954 vertrok de clubtrouwe Lenstra met de invoering van het betaald voetbal dan toch naar een andere club. SC Enschede nam Lenstra over voor 11.000 gulden, terwijl zijn marktwaarde naar verluidt minstens 100.000 gulden was. Bij SC Enschede bleef hij zijn talent etaleren. Met Enschede greep hij in de competitie van 1958 na een verloren beslissingswedstrijd tegen D.O.S. naast het landskampioenschap. Lenstra maakte in Stadion Het Diekman het eerste doelpunt dat daar ooit gemaakt werd. In 1960 maakte Lenstra de overstap van SC Enschede naar de rivaal: Enschedese Boys, hiermee was een bedrag van 42.000 gulden gemoeid. Op de leeftijd van 42 jaar stopte hij bij deze club in 1963 met voetballen. Hij kon terugkijken op een 27 jaar durende loopbaan op niveau, waarin hij in ongeveer 730 wedstrijden circa 700 doelpunten maakte. Na zijn loopbaan Na het beëindigen van zijn loopbaan als betaald voetballer, trainde hij nog enkele amateurclubs waaronder 3e klasser Wijhe in het seizoen 1965/66 en rksv S.O.S. uit Hellendoorn (tegenwoordig fusieclub V.v.Hellendoorn) waar hij een jaar als speler/trainer fungeerde. Daarna speelde Abe Lenstra nog enkele jaren bij de veteranen van PH in zijn woonplaats Almelo. In die periode was hij werkzaam voor 's lands grootste brouwer. Lenstra bleef tot 1977 in Almelo wonen. Overlijden en herdenkingen Op 2 september 1977 werd Lenstra getroffen door een hersenbloeding. Het echtpaar Lenstra verhuisde daarop terug naar Heerenveen. De laatste acht jaar van zijn leven bracht deze veelzijdige sportman in een rolstoel door. Hij overleed plotseling op 64-jarige leeftijd te Heerenveen en hij werd op 6 september 1985 gecremeerd in het crematorium te Goutum. Het tijdstip van zijn overlijden is opmerkelijk, omdat op 4 september, twee dagen na zijn dood, het Nederlands elftal in Heerenveen een oefeninterland zou spelen tegen Bulgarije. Heerenveen mocht van de KNVB deze interland als gastheer fungeren als 'ode' aan Abe Lenstra. Na zijn dood werd Lenstra niet vergeten. Toen Cruijff in 2000 een 'Oranje van de Eeuw' mocht samenstellen ter gelegenheid van een benefietwedstrijd was Lenstra de enige speler, die ondanks zijn overlijden toch werd geselecteerd. Een blijvende herinnering is het in 1994 opgeleverde stadion van sc Heerenveen, dat ter nagedachtenis van de beste voetballer die de club ooit gekend heeft, het Abe Lenstra Stadion is genoemd en waar een standbeeld van hem de hoofdingang siert. In 1995 werd in het stadion een musical over hem opgevoerd met Ronnie Pander als Abe. Zijn leven werd de rode draad in de musical, met tussendoor zo echt mogelijk nagespeelde wedstrijdsituaties uit de legendarische 6-5-overwinning op Ajax. Veel beroemde karakters kwamen voor in dit toneelstuk, waaronder Rinus Michels (gespeeld door Maarten Spanjer), Johnny Jordaan en de jongens van de Kameleon. Abes weduwe Hil bezocht tot op hoge leeftijd de wedstrijden in het naar haar man genoemde stadion. Zij overleed in 2011 op 87-jarige leeftijd. | |||