man Eduard Karel Blokzijl‏‎ #73451‎, zoon van Antonie Blokzijl en Geertruida Teeuwen‏.
Geboren ‎01 sep 1852 Maastricht, overleden ‎31 okt 1899 Utrecht‎, 47 jaar. Beroep: kaptein der infanterie

Gehuwd ‎01 mrt 1883 Paramaribo getrouwd bij volmacht
Gescheiden ‎13 nov 1897 Leiden (14 jaar gehuwd)
Huwelijks ID nr. 2 (22166)

van:

woman Anna Elisabeth Hoeffelman‏‎ #73452‎
Geboren ‎28 sep 1861 Paramaribo (Suriname), overleden ‎26 jan 1940 Brussel (België)‎, 78 jaar. Woonplaats: Poortstraat 50 Utrecht

Kind:

1.
man Marius Hugh Louis Wilhelm "Max" Blokzijl‏‎ #73450
Eigen code: NSB, geboren ‎20 dec 1884 Leeuwarden, overleden ‎16 mrt 1946 Wassenaar Blokzijl werd ter dood gebracht op de Haagse Waalsdorpervlakte.‎, 61 jaar, begraven ‎ 's-Gravenhage In het geheim begraven in een massagraf op de Algemene Begraafplaats va n Den Haag, waar eerder ook Robert van Genechten, Meinoud Rost van Tonni ngen en later Anton Mussert werden begraven.
Eind 1959 werd het graf geruimd.
. Beroep: zanger / journalist. Woonplaats: 's-Gravenhage
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij een van Nederlands bekendste coll aborateurs. Na de bevrijding werd hij ter dood veroordeeld en gefusillee rd.

Levensloop
Hij volgde in Den Haag de HBS en deed in 1903 eindexamen. Hierna werd hi j journalist bij het Algemeen Handelsblad. Samen met collega-journalis t Jean-Louis Pisuisse trok hij in 1907, vermomd als Italiaanse straatmuz ikant, door Nederland. De twee schreven een boekje over hun belevenissen : Avonturen als straatmuzikant, met illustraties van Louis Raemaekers e n Jan Feith. Het succes van dat boekje stelde hen in staat hun zangcarri ère verder uit te bouwen. Als zangers/journalisten reisden ze van 1908 t ot 1913 door Europa, Nederlands-Indië, China, Japan, Siberië en Rusland . Voor hun op het Franse chanson geïnspireerde repertoire bedachten ze d e naam levenslied.

Blokzijl was in 1913 correspondent in Berlijn. Hij diende tijdens de Eer ste Wereldoorlog in het Nederlandse leger. Vanaf 1917 was hij oorlogscor respondent, en eind 1918 werd hij weer correspondent in Berlijn. Na aanv ankelijk het antisemitisme en de nazi's te hebben afgewezen raakte hij r ond 1935 in de ban van het nationaalsocialisme. In het liberale Algemee n Handelsblad, waarvoor hij al sinds 1903 werkte, kon hij die politiek e overtuiging niet kwijt. Vanaf 1938 schreef hij daarom, anoniem, evenee ns voor het tijdschrift De Waag. Zijn lidmaatschap van de Nationaal-Soci alistische Beweging (NSB) van Anton Mussert hield hij geheim. Hij ontvin g er het stamboeknummer 56809.

Nadat het Duitse leger in mei 1940 Nederland had bezet, kwam Blokzijl op enlijk voor zijn nationaalsocialistische ideeën uit. Vanaf februari 194 1 verzorgde hij wekelijkse radiopraatjes voor de Nederlandsche Omroep, o nder de titel "Ik was er zelf bij". Als hoofd van de afdeling persweze n van het nationaalsocialistische Departement van Volksvoorlichting en K unsten werkte hij aan de nazificering van de Nederlandse pers.

Proces en executie
Na de oorlog volgde vrij snel de rechtszaak tegen Blokzijl, die wegens z ijn grote bekendheid bij het Nederlandse publiek met grote belangstellin g werd gevolgd. De tenlastelegging bevatte slechts één punt: de beschuld iging dat hij gedurende de bezettingsjaren opzettelijk, terwijl Nederlan d in oorlog was met Duitsland, in het openbaar, in hoofdzaak door midde l van radio, propaganda had gevoerd, gericht op het breken van het geest elijk verzet van het Nederlandse volk en het ontrouw doen worden van da t volk aan de gemeenschappelijke geallieerde zaak.[1] Op grond van passa ges uit zijn radiopraatjes werd hij op 25 september 1945 ter dood veroor deeld. Zijn beroep tegen deze uitspraak werd verworpen en zijn verzoek o m gratie werd door koningin Wilhelmina niet ingewilligd. In vergelijkin g met andere nationaalsocialistische propagandisten is Blokzijl zwaar ge straft. Hij had het ongeluk als de eerste bekende collaborateur te moete n terechtstaan en daarnaast moet zijn symboolfunctie - hij werd beschouw d als de stem van het Nederlandse nationaalsocialisme - niet worden onde rschat.

Blokzijl werd ter dood gebracht op de Haagse Waalsdorpervlakte en in he t geheim begraven in een massagraf op de Algemene Begraafplaats van De n Haag, waar eerder ook Robert van Genechten, Meinoud Rost van Tonninge n en later Anton Mussert werden begraven. Eind 1959 werd het graf geruim d.