|
|
|||
 Maria Magdalena van Westveldt [I79847]Geboren ± 1665 Brugge, overleden 11 dec 1727 Brugge, leeftijd ongeveer 62 jaar De legende van de katte van Beversluys.In het museum van de Onze-Lieve-Vrouwekerk te Brugge staat de "katte van Beversluys" te pronken. Niet zomaar een gewone katte, maar een gouden monstrans waaraan een leuke legende verbonden is.Hier gaan we.Lang geleden woonde er in Brugge een rijke weduwe: Maria Magdalena van Westveldt. Ik weet niet of ze even mooi was als de Maria Magdalena uit het evangelie, maar ze was in ieder geval steenrijk. Haar man, Franciscus van Beversluys, was enkele jaren voordien overleden en ze was kinderloos achtergebleven in haar grote herenhuis in de Predikherenstraat, samen haar lapjeskat, Katalina, al haar geld en haar juwelen.Het was een warme dag, daags voor halfoogst, de grote feestdag van Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaart, en ze zat in haar salon met al haar kostbare sieraden voor haar: parels, gouden armbanden, diamanten, een gouden halskruis, gouden oorringen bezet met diamanten, ringen met allerlei edelstenen, broches, paarlen halssnoeren en wat al meer. Ze wilde er 's anderendaags tijdens de hoogmis in de Onze-Lieve-Vrouwekerk stralend uitzien.Katalina lag, zoals zo vaak, op de warme stenen van de vensterbank in de zon te spinnen. Dat was haar geliefkoosde plekje. Daar kon ze zowel elke beweging op straat gadeslaan, en tegelijk af en toe eens knipogen naar haar bazin in het salon. Aan haar kanten halsbandje hing een klein gouden klokje dat rinkelde telkens als ze lenig op en af de vensterbank sprong.Maria Magdalena, de mensen noemden haar natuurlijk nog altijd "mevrouw van Beversluys", kon maar geen keuze maken welke juwelen het best bij haar nieuwe mantelpakje zou passen. Ze paste talloze halssnoeren en armbanden. Maar stonden ze wel samen met die gouden ring met die purperen steen? Of zou ze toch beter die andere ring nemen, deze met die groene steen en afgezet met kleine diamantjes? En welke oorbellen moest ze dan kiezen? Zou ze een met edelstenen bezette broche opspelden, of zou ze toch maar liever dat kleine gouden zwaantje op haar kraag steken? Ze wist het niet.Katalina kwam tegen haar benen strelen. Ze kon ook wel wat aandacht gebruiken, en wat later sprong ze op de schoot van haar bazinnetje. "Oh, lieve Katalina", zei Maria Magdalena, "welke juwelen zouden het best bij jouw passen?" en ze stak een dure paarlen armband over het kopje van de kat. De armband had een gouden slotje, bezet met acht diamantjes."Maar wat ben je toch mooi Katalina!", zei ze, en ze hing het gouden kruisje ook over haar kopje. Aan het kanten halsbandje knoopte ze twee gouden, met edelstenen bezette ringen die ze nog van Franciscus had gekregen ter gelegenheid van hun tiende huwelijksverjaardag. "Nu ben je de mooiste poes van de hele wereld!" zei ze, en ze klapte van bewondering in haar handen.Maar net op dat moment sprong Katalina van haar schoot, en verdween met een sierlijke sprong door het openstaande raam. Toen de onthutste vrouw haar achterna wilde lopen vielen alle juwelen, paarlen en diamanten op de grond en ze rolden overal in het rond."Katalina! Kom terug!" riep ze de kat nog na, maar van de poes was geen spoor meer te bekennen. De mooiste kat van de wereld, en wellicht ook de kostbaarste, was weg.Maria Magdalena was er het hart van in. Haar lieve lapjeskat was, samen met haar meest dierbare sieraden, verdwenen. Die avond bad ze vurig tot Onze-Lieve-Vrouw en ze beloofde dat ze, indien de juwelen intact zouden teruggevonden worden, hiervoor aan de O.L.Vrouwekerk een kostbare monstrans ten geschenke te geven.En zie, 's anderendaags, op de hoogdag van Maria, ging ze in de O.L.Vrouwekerk de H. Mis bijwonen, en wie liep daar parmantig door de kerk? Katalina! De wijze kat wist blijkbaar dat de juwelen bij de Heilige Maagd moesten zijn. Zo werden zowel de kat als de juwelen teruggevonden, wat Maria-Magdalena van Westveldt er vanzelfsprekend toe bracht om haar belofte te houden en ze liet al haar sierraden in een kerkelijk kunstwerk verwerken.Sindsdien noemt men de gouden monstrans "de katte van Beversluys". Het gebeurde in 1725. Maria Magdalena overleed twee jaar later. Over wat daarna verder met de poes gebeurd is, wordt nergens in de geschiedenisboeken nog met één woord gerept.
Huwelijk/relatie Huwelijks ID nr. 2 (24186) met:  Franciscus "Frans" van Beversluijs [I79844], zoon van Pieter Pietersz van Beversluijs en Maria d' Herbe.Overleden 09 jun 1717 Brugge. Woonplaats: Predikherenstraat 25 Brugge, België Het echtpaar woonde in het door hen in 1691 gebouwde vroegbarok 'stadspa. leis' genaamd 'De gouden Pelikaan' in de Predikherenstraat (nummer 25). 1e huwelijk met: Marie Trubers, 2e gehuwd/ relatie met: Maria Magdalena van Westveldt Van 1661 tot 1671 was hij 'klerk van de vierschaar'. In 1682 werd hij griffier van de thesaurie van de stad Brugge en in 1691 van het Brugse Vrije. In 1698 werd hij algemeen ontvanger van het Vrije. Het wapenschild van de familie Van Beversluys rondom versierd met krullen en rondom tussen twee verhoogde cirkels, ° D' HEER . FRANCOIS . VAN BEVERSLUYS . OBIIT . 9 : IUNY I7I7 en met rondom een afgeronde rand. Op de keerzijde is gehangen aan een strik met afhangende linten met trossen, een ruitvormig schild met de gekoppelde wapens van de families Van Beversluys en Van Westvelt en rondom tussen twee verhoogde cirkels, ° IOE MARIE . MAGDALENE . VAN WESTVELT OBIIT XI XBRE I727. en met rondom een afgeronde rand. François Van Beversluys was de zoon van Pierre, notaris te Brugge. Hij werd op 4 december 1683 benoemd als griffier van de stadsrekeningen en negen jaar later opzichter van de belastingen van het Vrije. Op 18 juli 1698 werd hij ontvanger der belastingen van het Vrije. Samen met zijn echtgenote Madeleine Van Westvelt, dochter van Hubert en van Jeanne Boudins, deed hij veel schenkingen ten voordele van liefdadigheidsinstellingen. Hij stichtte ook talrijke fondsen ten behoeve van de minderbedeelden. Ook schenkingen van voorwerpen aan kerken en aan de Confrérie van het Heilig Bloed. Bij akte van 5 juli 1714 hadden de beide echtgenoten, na hun overlijden, in de Onze-Lieve-Vrouw kerk een wekelijkse misviering ingesteld alsook twee jaargetijden met uitdeling van 130 broden voor een waarde van 4 sous, die zouden verdeeld worden twee broden voor een 1 penning. Na het overlijden van François Van Beversluys, op 9 juni 1717 werd door zijn weduwe nog een zilveren ciborie en een gouden kelk geschonken aan de Onze-Lieve-Vrouw kerk. | |||