man Sperber‏‎ #34007‎, zoon van Stamvader Sperber en N.N.‏.
Alias: spärwer. Woonplaats: Duitsland
Bron en verdere info Jeanne Sperber http://www.sperber-stamboom.eu/

Huwelijk/relatie met:

N.N.‎

Kind:

1.
man Hubert Sperber‏‎ #32558
Geboren ‎± 1770 Mallendar (Duitsland) Het plaatsje Mallendar (Vallendar) lig net boven Koblenz in het gebied R heinland-Pfalz Duitsland. http://http://cityseek.org/info/2874084/Mallen dar-Rheinland-Pfalz-Germany

Het plaatsje Nauort waar de familie Sperber later is gevestigd ligt 10 k m boven. (er is ook een Nauort in de buurt bij Bremen wat 400 km meer n aar boven ligt, het is zeer onwaarschijnlijk dat het om deze plaats gaat .)
, overleden ‎08 feb 1819 Nauort (Duitsland) http://en.wikipedia.org/wiki/Nauort‎, ongeveer 49 jaar. Beroep: timmerman
Hubertus, een naam die in de hele familie verder niet meer voorkomt lee k mij erg onwaarschijnlijk. Ik een mail met Jeanne sprak ik deze bedenki ngen uit, die kwam met de theorie dat het ging om vernoeming naar de hei lige Hubertus patroonheilige van de jacht. Deze dag wordt gevierd op 3 n ovember, als uit de akten blijkt dat dit ook zijn verjaardag is, is daar mee dit misterie opgelost.

Hier een stukje over Hubert patroonheilge van de jacht:
__________________________________________

HUBERTUS is de Latijnse variant van HUBERT

------------------------------------------
Betekenis

Samengestelde naam van Germaanse oorsprong:

1] 'huc-' of 'hug-' = 'geest', 'verstand', 'denkvermogen'
2] '-brecht' (of '-bert') = 'stralend', 'schitterend' (vgl. ons woord 'p racht' en het Engelse 'bright'). Dus: 'stralend door zijn/haar verstand' ; 'knappe kop' enz.

Hubertus van Luik osb, België; bisschop; 727. Feest 3 november.

Hubertus was de oudste zoon van Bertrandus en Hugberne, het hertogelij k paar van Aquitanië. Hij werd in 654 op achttienjarige leeftijd ridde r geslagen door zijn neef, koning Dederik. Het was een boom van een vent : liefst tien voet lang [= 2.90m!]. Hij had een rode baard. Na de dood v an Baudalus werd Hubertus graaf van Parijs. Maar ten gevolge van de kuip erijen van Ebroinus bij de Franse koning werd Hubertus verbannen. Hij na m zijn intrek bij zijn neef Pepijn in Metz. Na de dood van de verrader E broinus werden Pepijn en Hubertus in hun rechten hersteld. Maar gaandewe g verslechterde de band met Pepijn vanwege allerlei duistere zaken in di ens privé-leven.
Zo kwam Hubertus naar Maastricht en werd daar letterlijk volgeling van L ambertus, want hij volgde hem overal waar hij ging.
__________________________
Een andere legende weet over zijn bekering nog het volgende te vertellen . Het was Goede Vrijdag. Terwijl alle mensen naar de kerk togen, ging Hu bertus met zijn vrienden uit jagen. Op een goed moment verwijderde hij z ich een stukje van de overigen, omdat zijn honden achter een hert aanzat en. Hij was dus alleen toen plotseling uit de bosjes een hert op hem toe trad met een kruis in het gewei. Hubertus sprong van zijn paard en vie l op zijn knieën.
Hij hoorde hoe een stem tot hem zei: "Hubertus, waarom verdoe je je tij d met dit soort bezigheden? Van nu af zul je niet meer
dieren vangen, maar mensen." Hubertus antwoordde: "Heer, wat moet ik doe n?" Waarop de Heer zei: "Ga naar mijn dienaar Lambertus, de bisschop va n Maastricht. Deze zal u mijn wil kenbaar maken." Toen verdween de versc hijning en Hubertus ging dus naar Maastricht.
________________________________
Hubertus was getrouwd met Floribine, een dochter van Dagobert, graaf va n Leuven. Zij kregen een zoon: Floribertus.

Zijn vrouw overleed en dat gaf Hubertus het verlangen in om zijn leven v erder als kluizenaar in een bos of een abdij door te brengen. Hij ging n aar Parijs en schonk het graafschap aan Karel Martel. Daarna vertrok hi j naar Aquitanië, waar hij zijn vader stervende aantrof. Deze overleed d rie dagen later.
De titel van hertog en zijn erfgoed schonk Hubertus aan zijn broer Eudo . Zijn zoon Floribertus stuurde hij in de leer bij Lambertus.

Vervolgens trok Hubertus naar Rome en kwam daar aan op 16 september 674 . Dat was de dag voordat Lambertus vermoord zou worden. De nacht daaro p ging Hubertus voor de zoveelste maal bidden in de Sint-Pieterskerk. I n
diezelfde nacht verscheen een engel aan paus Sergius met de kromstaf e n de ring van Lambertus; hij zei: "Sergius, afgelopen ochtend is Lambert us, de bisschop van Tongeren, vermoord. Zijn ziel is al in de hemel. Tij dens de metten zult u op het graf van Sint Petrus een man aantreffen, di e door God is uitgekozen om Lambertus op te volgen. Het is Hubertus, d e zoon van Bertrandus van Aquitanië. Hij moet tot bisschop worden gewijd ." Aldus geschiedde. Diezelfde ochtend nog ontving Hubertus van de pau s de lagere en hogere wijdingen. Daarbij gebeurde nog een wonder. Vanui t de hemel werd zijn benoeming nog eens bekrachtigd getuige het feit da t een engel hem een pallium (of stola) en een zilveren sleutel aanreikte , welke o.a. de kracht bezat om hondsdolheid te genezen. Toen volgde Hub ertus' bisschopswijding, waarna hij zijn eerste mis opdroeg in de Sint-P ieterskerk te Rome.

Tenslotte ging hij terug naar Maastricht. Dertien jaar resideerde hij i n deze stad. Daarna bracht hij het lichaam van Lambertus over naar Luik . Daar zetelde hij nog eens dertig jaar.

Er zijn nog een aantal heiligen die Hubertus heten.

Bron: Dries van den Akker s.j. (zie ook: www.heiligen-3s.nl)